klerk

klerk

[fr. < późnołac. clericus],

w średniowieczu uczony, zwłaszcza duchowny (kleryk), także student, również urzędnik kośc. lub świecki;

w znaczeniu współcz. — intelektualista, uczony, artysta, wyznający zasadę nieangażowania się w życie polit. i spory ideol.-światopoglądowe, broniący autonomicznych wartości rozumu i sztuki wobec świata współcz. doktryn i instytucji życia zbiorowego; początek klerkizmowi jako programowi ideowemu dał J. Benda w książce La trahison des clercs (1927); w Polsce koncepcje tego rodzaju rozwijał m.in. K. Irzykowski.