kataster nieruchomości

kataster nieruchomości,

urzędowy, jednolity dla całego kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o obiektach katastralnych, tj. gruntach oraz budynkach i lokalach.

W Polsce, z przesłanek polit. i ideolog., w 1955 wprowadzono zamiast katastru termin „ewidencja gruntów i budynków”. Termin ten został przeniesiony do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne z 17 V 1989 i dopiero w toku nowelizacji ustawy w 2000 przywrócono pojęcie „kataster nieruchomości” (jako tożsame z ewidencją gruntów i budynków).

Obecnie w Polsce k.n. jest zakładany i prowadzony przez organy administracji publicznej. Zbiory informacji zawarte w k.n. obejmują dane geom. oraz opisowe. Dane geom., tj. informacje o położeniu obiektów katastralnych i ich wzajemnych relacjach w przestrzeni oraz geom. właściwościach, przedstawia się na mapach katastralnych, obecnie zwykle w postaci numerycznej. Dane opisowe obejmują: adresy miejsc położenia obiektów katastralnych i ich oznaczenia; pola powierzchni obiektów, a w przypadku użytków rolnych również rodzaj i klasę urodzajności, w przypadku zaś budynków (lokali), oprócz powierzchni zabudowy, liczbę kondygnacji, podstawowe funkcje użytkowe; wartość katastralną obiektów; oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, potwierdzających tytuły własności do nieruchomości; dane dotyczące wpisów do rejestru zabytków. K.n. zawiera również dane umożliwiające identyfikację właścicieli (współwłaścicieli) i osób (instytucji) władających (współwładających) obiektami katastralnymi.

K.n. stanowi podstawę do wymiaru podatków od nieruchomości, użytkowania wieczystego gruntów i in. obciążeń publicznoprawnych, oznaczania i opisywania nieruchomości w dokumentach (orzeczeniach sądowych, księgach wieczystych, zawieranych umowach, decyzjach adm.), planowania przestrzennego i gospodarki nieruchomościami, sporządzania zestawień zbiorczych o gruntach, budynkach i lokalach w celach statyst., tworzenia systemów informacji przestrzennej.