hydroidy
bot. wydłużone komórki o dużym świetle, przystosowane do przewodzenia wody, występujące u niektórych mchów;
[gr.],
hydroidy
Encyklopedia PWN
zwężone końce hydroidów mają cienkie i skośnie ustawione ściany poprzeczne, łatwo przepuszczalne dla wody; podobnie jak naczynia i cewki roślin wyższych, hydroidy są martwe, lecz w ich ścianach komórkowych nie występuje lignina; razem z leptoidami wchodzą w skład wiązki przewodzącej, która zajmuje środkową część łodyżki.
