hydraty gazowe,
rodzaj klatratów składających się z heksagonalnych kryształów lodu, w których są zamknięte cząsteczki gazu, gł. metanu, lecz również siarkowodoru, dwutlenku węgla lub węglowodorów o dłuższych łańcuchach;
hydraty gazowe
Encyklopedia PWN
stanowią formę występowania gazu ziemnego, bardzo ważną dla środowiska przyr., a w przyszłości dla pozyskiwania paliwa. Hydraty metanu występują we wszystkich oceanach, przede wszystkim na stokach kontynent., na obszarze między płytkim szelfem a głębią abisalną, gł. w O. Spokojnym na tzw. Grzbiecie Hydratowym położonym wzdłuż północno-zachodnich wybrzeży USA; inne większe nagromadzenia znajdują się np.: na grzbiecie Blake Ridge na wschodnim wybrzeżu USA, na pacyficznym wybrzeżu Ameryki Środkowej, na M. Barentsa i M. Ochockim. Hydraty metanu stwierdzono również na lądzie na obszarach występowania zmarzliny wieloletniej. W hydratach metanu jest związana gigantyczna ilość węgla org. — 53,3% jego świat. zasobów, dwukrotnie przekracza ona ilość węgla ze wszystkich znanych złóż gazu ziemnego, ropy naftowej i węgla kam., oszacowaną na 26,6% (wg K.A. Kvenvoldena, 1993–94). W morzach i oceanach zalegają zatem ogromne zasoby energii, której dotychczas nie potrafimy wykorzystać.
