grafemika, grafematyka,
nauka o związkach między pismem danego języka a jego systemem fonologicznym;
grafemika
Encyklopedia PWN
badania nad tymi zagadnieniami zapoczątkował w 2. poł. XIX w. J. Baudouin de Courtenay; materiałem do badań są teksty pisane, metoda badawcza zaś opiera się na założeniach teoret. fonologii; celem badań jest ustalenie inwentarza grafemów i allografów danego języka; g. zajmuje się także analizą funkcjonalną obowiązujących norm ortograficznych, porównywaniem języka mówionego i pisanego oraz rekonstrukcją systemu fonologicznego języka w jego różnych okresach rozwoju, na podstawie tekstów hist.; uczeni rozwijający tę naukę to m.in.: T. Benni, H. Gaertner, R.H. Stetson, E. Pulgram, Ch.E. Bazell, R.A. Hall.
