floret,
broń kolna o prostokątnym przekroju klingi, pochodzenia wł.-hiszp., wprowadzona w połowie XVII w. we Francji i Włoszech jako broń ćwiczebna;
floret
Encyklopedia PWN
również konkurencja w szermierce sport. — dł. całkowita floretu 110 cm, dł. samej klingi 90 cm, masa floretu do 500 g; w walce na floret pole trafienia jest ograniczone do tułowia — wyłączone kończyny i głowa; od 1957 trafienia rejestruje się aparaturą elektr.; od 1896 konkurencja olimpijska (kobiety od 1924); do 2000 pol. floreciści zdobyli 3 złote medale olimpijskie (E. Franke 1964, W. Woyda i drużyna 1972), 3 srebrne i 4 brązowe; mistrzem świata był R. Parulski (1961).
