flamboyant
arch. charakterystyczny dla ostatniej fazy późnogotyckiej sztuki we Francji, głównie dla architektury XV–XVI w.;
[flãbuajạ̃; fr.],
styl płomienisty,
flamboyant
Encyklopedia PWN
bogactwo dekoracji, formy ornamentalne, zbliżone kształtem do płomienia lub rybiego pęcherza, sklepienia wzbogacone dodatkowymi żebrami.
