ewolucjonistyczna szkoła w religioznawstwie,
kierunek zainspirowany biologiczną teorią ewolucji Ch.R. Darwina i systemem filozoficznym H. Spencera, głoszący tezę o jednokierunkowym rozwoju religii od jakiejś formy pierwotnej (animizm, fetyszyzm i in.) do monoteizmu
ewolucjonistyczna szkoła w religioznawstwie
Encyklopedia PWN
kładł nacisk na problemy genezy religii i kolejności faz w rozwoju religii; ukształtował się w latach 60. XIX w. i przeszedł kilka faz: 1) klasyczną (E.B. Tylor, J. Lubbock, L.H. Morgan, J.G. Frazer); 2) krytyczną (R. Marett, A. Lang) i 3) neokrytyczną (L.A. White); odegrał dużą rolę w rozwoju religioznawstwa, zainspirował badania porównawcze religii na szeroką skalę; później, w okresie kryzysu myśli pozytywistycznej, był atakowany przez nowsze szkoły o nastawieniu antyewolucjonistycznym; dziś stracił już na znaczeniu, a jego główne wątki zainteresowań rzadko są podejmowane przez współczesne religioznawstwo.
