etnograficzny park,
muzeum na wolnym powietrzu, w którym gromadzi się zabytkowe obiekty architektury drewnianej, rzadziej murowanej (wiejskiej, małomiasteczkowej, dworskiej, sakralnej, przemysłu i rzemiosła lud.), wraz z wyposażeniem.
etnograficzny park
Encyklopedia PWN
W Polsce nazwa park etnograficzny pojawiła się po 1920, po 1945 stosuje się ją zamiennie z nazwą skansen lub muzeum wsi; do największych należą m.in. parki w Ciechanowcu, Klukach, Lednogórze k. Poznania, Lublinie, Nowogrodzie, Nowym Sączu, Olsztynku, Opolu, Radomiu, Sanoku, Wdzydzach (pierwszy w Polsce, zał. 1906), Zubrzycy Górnej.
