ejalet
 
Encyklopedia PWN
ejalet
[tur. < arab.],
duża prowincja w imperium osmańskim dzieląca się na mniejsze sandżaki; zarządzana przez gubernatora generalnego (bejlerbeja), noszącego z reguły honorowy tytuł paszy (stąd e. były także nazywane paszałykami);
od 1362 ziemie Osmanów były podzielone na 2 e.: azjat. Anatolię i eur. Rumelię; w wyniku podbojów i wewn. podziałów adm. do 1580 liczba e. sięgnęła 30; w eur. części imperium były to e. Rumelii (Sofia), wysp M. Egejskiego (Gelibolu), Budy, Temeszwaru, Kaffy i Bośni; w latach wojen z Habsburgami i Safawidami powstało m.in. kilka efemerycznych e. na obszarach Węgier i Zakaukazia oraz powołany 1593 w celu obrony wybrzeży czarnomor. przed Kozakami e. oczakowski (zw. także sylistryjskim); 1672–99 istniał na odebranym Rzeczypospolitej terytorium woj. podolskiego e. kamieniecki z centrum w Kamieńcu Podolskim; na mocy reformy adm. z 1864 e. zastąpiono mniejszymi wilajetami (wilaja).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia