eidos
 
Encyklopedia PWN
eidos
[gr. eídō ‘widzę’, ‘spostrzegam’],
w starożytnej Grecji początkowo widzialna, zewnętrzna postać osoby lub rzeczy, później ich wewnętrzna forma i struktura (właściwość), a następnie, w znaczeniu klasyfikującym — rodzaj;
Platon stosował pojęcie „eidos” zamiennie z pojęciami „rodzaj” (génos) i „idea” na oznaczenie tego, co rzeczywiście istnieje w przeciwieństwie do rzeczy pozornych i zmiennych (np. samo dobro, samo piękno, to dzięki czemu rzeczy są dobre lub piękne); eidos u Platona jest umysłowo odkrywanym, niewidzialnym, niezmiennym, wiecznym bytem, który przez obecność w rzeczach udziela im istnienia, jest także przyczyną i istotą rzeczy, które w niej uczestniczą; eidos niewidzialne dla „oczu ciała” jest poznawane przez duszę, która przed uwięzieniem w ciele obcowała z wiecznymi ideami, a będąc w ciele, rozpoznaje eidos, patrząc na rzeczy; Arystoteles używał pojęcia eidos, zamiennie z pojęciem „forma” (morphḗ), wraz z materią (hýlē) realną było konstytutywną zasadą wszystkich rzeczy — istotą każdej rzeczy, tym, czym dana rzecz jest; współcześnie pojęcie eidos pojawiło się na gruncie fenomenologii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia