doskonałość aerodynamiczna
 
Encyklopedia PWN
doskonałość aerodynamiczna,
stosunek siły nośnej do oporu płata nośnego lub całego samolotu czy szybowca, przy danym kącie natarcia; doskonałość aerodynamiczna, równa Cx/Cz,
(Cx — współczynnik siły nośnej, Cz — współczynnik oporu; siła aerodynamiczna), wskazuje odległość, jaką może przelecieć szybowiec lub samolot lotem ślizgowym (z wyłączonym silnikiem), np. szybowiec o doskonałości aerodynamicznej 40, opadając z wys. 1 km, może przelecieć 40 km zanim wyląduje; w charakterystykach osiągów szybowców podaje się maksymalną doskonałość aerodynamiczną, uzyskaną przy optymalnym kącie natarcia płata nośnego; szybowce mają doskonałość aerodynamiczna od 20 do 60 (szybowce wyczynowe), a samoloty 8–19.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia