divortium
w prawie rzym. rozwiązanie małżeństwa za obopólną zgodą małżonków;
[łac., ‘rozwód’],
divortium
Encyklopedia PWN
d. nie wymagało żadnych formalności, było zewn. wyrazem braku woli pozostawania w małżeństwie; jednostronne zerwanie związku małżeńskiego określano terminem repudium; d. Rzymianie traktowali jako zasadę ugruntowaną w czasach najdawniejszych; wyrażała ją reguła zapisana 223 w konstytucji ces. Aleksandra Sewera [łac. libera matrimonia esse antiquitus placuit ‘z dawna już postanowiono, że małżeństwa są wolne’]; w czasach chrześc. starano się ograniczyć swobodę dokonywania d., jednak w prawie rzym. nigdy nie została ona przełamana.
