dhjana
 
Encyklopedia PWN
dhjana
[sanskr. dhyāna ‘kontemplacja’, ‘medytacja’],
w Indiach praktyka medytacyjna lub trans mistyczny charakteryzujący się skupieniem na jednym przedmiocie czy pojęciu, lub też ćwiczenie zmierzające do wewn. wizualizacji przedmiotu intencjonalnego (np. wizerunku bóstwa);
w buddyzmie jest niezbędnym elementem wewn. praktyk rel.; tradycyjnie wyróżnia się 4 etapy: 1) dh., której towarzyszy konceptualna aktywność umysłu skupionego na idei (np. nietrwałość rzeczy) i ekstaza; 2) dh. z poczuciem ekstazy, lecz z wyłączeniem ideotwórczej roli umysłu; 3) dh. cechująca się wewn. wyciszeniem; 4) dh., w której oczyszczony umysł uwalnia się od przyjemności i bólu; w 8-stopniowej jodze klasycznej dh. stanowi 7. etap, poprzedzający samadhi, i jest definiowana jako utrzymanie nierozproszonego umysłu w stanie ciągłej, jednorodnej koncentracji na przedmiocie kontemplacji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia