cynk
instrument muz. z grupy aerofonów ustnikowych;
[niem.],
cynk
Encyklopedia PWN
wykonany z drewna, rzadziej z rogu, kości słoniowej lub metalu, w postaci zakrzywionej, zwężającej się ku ustnikowi rury z 7 otworami bocznymi i kociołkowatym ustnikiem; budowany w różnych wielkościach; cynki największe — basowe — wielokrotnie wygięte, były zw. serpentami lub wężami; znany w Europie od średniowiecza, został wyparty w XVIII w. przez trąbkę.
