chippendale
[czı̣pəndeıl]:
chippendale
Encyklopedia PWN
1) styl w meblarstwie w 2. poł. XVIII w., łączący elementy ang. baroku i fr. rokoka z motywami got. i chiń.; ok. 1760 zaznaczył się silny wpływ klasycyzmu R. Adama; meble chIppendale cechowała forma pełna elegancji, solidność wykonania, funkcjonalność i wygoda; wyrabiano je gł. z mahoniu, który od ok. 1725 stał się materiałem podstawowym;
2) potoczna nazwa mebli w tym stylu.
