bangani język
 
Encyklopedia PWN
używany przez niewielką społeczność w odosobnionej dolinie w środkowych Himalajach; do niedawna włączany wraz z otaczającymi go dialektami górskimi do północnej podgrupy języków nowoindoaryjskich (typ centralny, pandźabi, hindi). Prowadzone od poł. lat 80. badania wykazały w archaicznej warstwie leksyki j.b. (pieśni epickie; słownictwo religijne) istnienie wielu słów, których postać fonetyczna odbiega od oczekiwanej w językach indoaryjskich; w słowach tych praindoeuropejskie spółgłoski palato-welarne rozwinęły się w sposób sugerujący ewentualne genetyczne związki j.b. z zachodnimi dialektami indoeuropejskimi (celtyckie, italskie, germańskie, grecki; np. sanskryckie śatru — ‘wróg’, b. kotro — ‘walka’, sanskryckie aśru — ‘łza’, b. dokru — ‘łza’, b. lokto — ‘mleko’).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia