arabska muzyka.
 
Encyklopedia PWN
arabska muzyka.
Artystyczna muzyka arabska reprezentuje, obok muzyki perskiej i tureckiej, jedną z 3 wielkich tradycji muzycznych Bliskiego Wschodu.
O muzyce arabskiej przedmuzułmańskiej niewiele wiadomo; od VII w. stopniowo kształtowała się wspólna kultura muzycznej narodów wyznających islam, o elementach kultur: syryjskiej, perskiej, greckiej, bizantyńskiej, północnoafrykańskiej, hiszpańskiej; muzyka odgrywała istotną rolę w obrzędach religijnych, miała też znaczenie społeczno-wychowawcze (traktaty Al-Kindiego, Al-Farabiego, Ibn Siny); dominowała muzyka wokalna jednogłosowa, melizmatyczna, niekiedy z zastosowaniem ćwierćtonów; o zasadzie kształtowania formy decyduje makam; charakterystyczne jest bogactwo barw tłumionych, nosowych, brak kontrastów dynamicznych, heterofonia. Instrumentarium: tanbur, al-ud, rebab, kemancze, instrumenty dęte drewniane, bębny — tamburyny. Zahamowanie rozwoju muzyki arabskiej w końcu XV w. wiązało się z upadkiem politycznym potęgi islamu. W XX w. rozwój twórczości muzycznej nawiązującej do folkloru i zdobyczy światowej kultury muzycznej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia