androkefalizm
szt. plast. przedstawienie postaci zwierzęcej z ludzką głową, przeważnie wyobrażenie bóstw, świętych, tzw. ludzi sprawiedliwych itp.;
[gr. anḗr, andrós ‘mężczyzna’, ‘człowiek’, kephalḗ ‘głowa’],
androkefalizm
Encyklopedia PWN
znane w sztuce staroż. Egiptu (np. sfinks), Wschodu, w sztuce koptyjskiej, ind., chiń. i w średniow. sztuce eur.; w epokach późniejszych pojawia się w sztuce o elementach fantastycznych (np. malarstwo H. Boscha).
