Ypres
m. w północno-zachodniej Belgii, w prow. Flandria Zachodnia, w pobliżu granicy z Francją.
[ipr],
flam. Ieper,
Ypres
Encyklopedia PWN
tradycyjny ośr. przemysłu włók. (produkcja sukna, koronek), fabryka maszyn włók., zakłady spoż.; połączone kanałem z rz. IJzer (uchodzi do M. Północnego), autostradą z Kortrijk i Gandawą; ośr. turyst.; muzeum I wojny świat. (Sanctuary Wood Museum).
Historia. Rozwinęło się na przeł. X i XI w. wokół zamku hrabiów Flandrii; w XIII–XIV w. jeden z największych ośr. produkcji i eksportu wykwintnego sukna flandryjskiego; od schyłku XIV w. stopniowy upadek miasta związany z kryzysem sukiennictwa (wielokrotne powstania tkaczy); od 1559 biskupstwo; dzieliło losy polit. Flandrii; zniszczenia w wojnach XVI i XVII w.; w czasie I wojny świat. pod Ypres ciężkie walki bryt. armii ekspedycyjnej (wspieranej przez wojska belgijskie i fr.) z Niemcami; 22 IV 1915, ponawiając natarcie we Flandrii, Niemcy użyli pod Langemark, na północ od Ypres, gazów bojowych (chlor), VII 1917 pod Ypres zastosowali bojowy środek trujący — gaz musztardowy, zw. odtąd iperytem.
Zabytki. Kościoły: St. Pierre (XI–XII w.), St. Jacques (XIII–XIV w.), katedra St. Martin (XIII–XV w., zrekonstruowana po 1918), przytułek Belle (XIII w.) z kaplicą (XVII w.), got. sukiennice z beffroi (1260–1304, zniszczone 1918, zrekonstruowane), ratusz (1575–1621), pałace i domy zabytkowe. W pobliżu Ypres cmentarze żołnierzy bryt. poległych w rejonie Ypres.
