Wordsworth William

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Wordsworth

[^uə̣:^rdz^uə^rŧ]

William , ur. 7 IV 1770, Cockermouth (hrab. Cumberland), zm. 23 IV 1850, Grasmere

; poeta ang.; przedstawiciel pierwszego pokolenia romantyków.

W młodości entuzjasta rewolucji fr., 1791–92 przebywał we Francji, skąd uszedł przed terrorem; większość życia spędził w Lake District (Szkoła Jezior); współautor (z S.T. Coleridge’em) tomu Lyrical Ballads (1798, wyd. rozszerzone 1800 z własną przedmową), uważanego za manifest ang. romantyzmu; głosił w nim pochwałę nieskrępowanej uczuciowości, prostoty języka oraz konieczność dostrzegania rzeczy niezwykłych w zwyczajnych, codziennych doświadczeniach człowieka. W twórczości Wordswortha dominuje ekspresja metafiz. doznań, zwłaszcza wspomnień, intensywnych przeżyć z dzieciństwa i przeświadczenie o własnej nieśmiertelności. Największy poemat — autobiogr. The Prelude (powstał 1798–1805, wyd. pośmiertnie 1850) zawiera refleksję nad własnym rozwojem intelektualnym, uczuciowym, moralnym i artyst., a także romant. przekonanie o statusie wybrańca i powołaniu twórcy, któremu towarzyszy głęboko moralne poczucie obowiązku. W 1843 otrzymał tytuł poeta laureatus; pol. wybór wierszy w antologii Poeci języka angielskiego (t. 2 1971), Poezje wybrane (1978).