Wniebowzięcie
 
Encyklopedia PWN
Wniebowzięcie, łac. Assumptio Beatae Mariae Virginis, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny,
w chrześcijaństwie zabranie do nieba Marii, Matki Chrystusa.
Maria, wolna od grzechu pierworodnego, po dopełnieniu ziemskiego życia i po przemienieniu ziemskiego ciała w ciało chwalebne, bez czekania na powszechne zmartwychwstanie ludzi przy końcu świata, została wzięta do nieba i wywyższona przez Boga jako królowa świata. Dogmat Wniebowzięcia ogłoszony został 1950 przez papieża Piusa XII, choć wiara w tę prawdę była wyznawana przez Kościół od pierwszych wieków n.e.; największe i najstarsze święto maryjne w Polsce, zw. świętem Matki Boskiej Zielnej (15 VIII); od X w. ze świętem Wniebowzięcia, które przypada na koniec żniw, łączy się błogosławieństwo zbiorów (kłosów zbóż oraz ziół, owoców i warzyw). Kościoły wschodnie obchodziły od V w. święto Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny, które w VII w. przyjęte zostało w Rzymie pod nazwą Wniebowzięcie; święto Wniebowzięcia obchodzone jest również przez Kościoły przedchalcedońskie i Kościół maronicki. Według Katechizmu Kościoła katolickiego (1992, wydanie polskie 1994) Wniebowzięcie oznacza szczególne uczestniczenie Marii w Zmartwychwstaniu Jezusa i uprzedza zmartwychwstanie chrześcijan.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia