Włodzimierz Dionizy Ledóchowski

Włodzimierz Dionizy Ledóchowski, Halka-Ledóchowski, ur. 1866, Loosdorf (Austria), zm. 13 XII 1942, Rzym,

brat Marii Teresy i Julii Marii, jezuita;

1889 wstąpił do jezuitów; 1896–1900 czł. redakcji „Przeglądu Powszechnego”; od 1902 prowincjał galicyjski, realizował idee katol. nauki społ. — założyciel organizacji robotniczych i młodzieżowych; od 1906 asystent generała zakonu F.K. Werntza, 1915 wybrany na generała jezuitów; oprac. zmodernizowaną wersję prawa zakonnego Epitome Instituti SI (1923) i zreformował system nauczania w szkołach jezuickich (1941); zał. Institutum Historicum SI (1931), sekretariat ds. obrony zakonu i liczne placówki misyjne (Chiny, Japonia, Indie); za rządów Ledóchowskiego nastąpił rozrost organizacyjny i liczebny zakonu, m.in. 1929 powstała odrębna asystencja słowiańska.