Wesoła lwowska fala,
audycja radiowa,
Wesoła lwowska fala
Encyklopedia PWN
emitowana przez rozgłośnię Pol. Radia we Lwowie 1933–37. Powstała z inicjatywy W. Budzyńskiego, z przekształcenia audycji Wesoła lwowska niedziela; na program składały się monologi, dialogi, skecze i piosenki o charakterze rozrywkowo-satyrycznym pióra m.in. Budzyńskiego i E. Schlechtera (autorzy muzyki m.in. J. Gabel, Cz. Halski, Z. Lipczyński, A. Schütz, T. Serdyński), poświęcone często tematyce lwowskiej bądź odwołujące się do miejscowej specyfiki i wykorzystujące tamtejszą gwarę (lwowski bałak); do najpopularniejszych pozycji repertuarowych należały, prowadzone w języku gwarowym, dialogi lwowskich „batiarów” Szczepka i Tońka (granych przez K. Wajdę oraz H. Vogelfängera), występy „radcy” Strońcia, kreowanego przez W. Korabiewskiego oraz wykorzystującej dowcip żydowskiej pary Aprikosenkranz–Untenbaum (granej przez M. Monderera i A. Fleischera); wśród wykonawców także m.in. piosenkarka i parodystka W. Majewska oraz J. Wieszczyk, T. Lisiewicz, A. Sadowska (pseud. S. Zielińska), L. Miszkiewicz; efektem popularności programu były występy estradowe zespołu na terenie całego kraju, a także filmy fabularne z udziałem Szczepka i Tońka (Będzie lepiej 1936, Włóczęgi 1938); do 1938–39 kontynuacją audycji był emitowany przez rozgłośnię lwowską program pod nazwą Ta joj!; w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu (do 1946) zespół, jako Polowa Czołówka Teatralna „Lwowska Fala”, występował dla ludności cywilnej i wojska pol. w Rumunii, Francji i Wielkiej Brytanii.
