Waldorff Jerzy

fot. J. Herok/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Waldorff, Waldorff-Preyss, Jerzy, ur. 4 V 1910, Warszawa, zm. 30 XII 1999, tamże,

pisarz i publicysta muzyczny.

1935–39 recenzent i redaktor warsz. „Kuriera Porannego”; 1939–44 uczestnik tajnego życia muz. Warszawy; po II wojnie świat. redaktor i felietonista tyg.: „Przekrój”, „Świat”, „Polityka” i in., felietonista Pol. Radia i Telewizji; organizator (1959) sekcji krytyków Stow. Pol. Artystów Muzyków; współinicjator utworzenia Muzeum im. K. Szymanowskiego w willi Atma w Zakopanem oraz akcji ochrony zabytków warsz. Cmentarza Powązkowskiego (od 1974); szkice o muzyce (Sekrety Polihymnii 1956), o dyrygentach (Diabły i anioły 1971), o K. Szymanowskim (Gorzka sława 1960, wraz z L. Gradstein), monografia Jan Kiepura (1974), zbiory publicystyki muz. (Harfy leciały na północ 1968, Moje cienie 1979), wspomnienia Dolina szarej rzeki (1985), powieść autobiogr. Fidrek (1989), opowiadania Taniec życia ze śmiercią (1993).

Ratujmy Zabytki Powązek 2000 — pierwsza akcja bez jej inicjatora J. Waldorffa