Udehejczycy

Udehejczycy,

jeden z ludów mandżursko-tunguskich

zamieszkujący obszar prawego dorzecza rzeki Ussuri w Rosji; ok. 2,1 tys.; język z grupy mandżursko-tunguskiej, dzieli się na pięć dialektów odpowiadających poszczególnym grupom żyjącego w rozproszeniu ludu, nie istnieje forma pisana; do Rosji włączeni 1860, wcześniej znajdowali się w granicach Chin; dominują praktyki szamańskie w wykonaniu mężczyzn i kobiet, kult duchów opiekuńczych miejscowości, kult niedźwiedzia, tygrysa i ryb; od Chińczyków przejęli elementy buddyzmu; tradycyjnymi zajęciami są myślistwo i rybołówstwo, w ostatnich dziesięcioleciach rozwija się rolnictwo; latem U. mieszkają w krytych korą brzozową szałasach, zimą zaś w półziemiankach zajmowanych przez kilka rodzin; odzież szyto z rybiej skóry; do niedawna społeczeństwo U. dzieliło się na patrylinearne i egzogamiczne rody, które walczyły ze sobą bronią tradycyjną, bez użycia palnej; jeńcy wojenni stawali sie domowymi niewolnikami, sami U. też popadali w niewolę za długi u kupców chińskich.