Théâtre du Soleil
teatr w Paryżu, zał. 1964 przez A. Mnouchkine;
[teạtr dü solẹj],
Théâtre du Soleil
Encyklopedia PWN
powstał na zasadach spółdzielni pracy, czego konsekwencją jest ten sam poziom wynagrodzenia dla wszystkich współpracowników; w skład zespołu weszli aktorzy i technicy wcześniej związani ze studenckimi zespołami teatr.; początkowo występował w różnych salach, od 1970 na terenie Cartoucherie de Vincennes. W teatrze tym przyjęto zasadę aktywnego współudziału zespołu w pracy nad kształtowaniem przedstawienia, uznano równoprawność decyzji aktorów i reżysera (kreacja zbiorowa); do tradycyjnego układu aktor — reżyser powrócono w połowie lat 70. Teatr ten, angażujący się w krytykę rzeczywistości społ. i polit., aktualność problemową łączył z ambicjami artystycznymi. Spektakl poświęcony rewolucji fr. Rok 1789 (1970) nawiązywał do tradycji teatru jarmarcznego; cykl szekspirowski (Ryszard II 1981, Wieczór Trzech Króli 1982, Henryk IV 1984) był próbą wykorzystania konwencji kabuki i kathakali; cykl Atrydzi 1990–91 (Ifigenia w Aulidzie Eurypidesa, Agamemnon, Ofiarnice i Eumenidy Ajschylosa) odwoływał się do gr. antyku; istotne problemy współczesności prezentował cykl tragedii polit., powstały przy autorskiej współpracy H. Cixous (m.in. o losach Tybetu Et soudain, des nuits d’éveil 1998); akcenty publicyst. odnajdywano w przedstawieniu Świętoszka (1995), którego akcję przeniesiono w środowisko islamskie.
