Tarnogrodzki, Płaskowyż
 
Encyklopedia PWN
Tarnogrodzki, Płaskowyż,
południowo-wschodnia część Kotliny Sandomierskiej, w Polsce i na Ukrainie, między Równiną Biłgorajską na północy, Roztoczem na wschodzie, Płaskowyżem Sańsko-Dniestrzańskim na południu i Doliną Dolnego Sanu (na zachodzie), ku któremu opada ok. 50 m kilkoma stopniami tarasów (liczne wydmy);
wys. ok. 220–280 m; zbud. z iłów trzeciorzędowych, przykrytych glinami i piaskami czwartorzędowymi; na powierzchni warstwy lessu; gleby urodzajne; rolnictwo; w środkowej części Płaskowyżu Tarnogrodzkiego rozległe lasy sieniawskie; gł. m. — Lubaczów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia