Tanguci

Tanguci, Xi Xia,

plemiona wschodniotybetańskie;

w 2. poł. X wieku T. zajęli chiń. prow.: Gansu i część Shaanxi, gdzie zał. własne państwo (stol. Ningxia), rządzone przez ród Toba; pozbawili przez to cesarstwo kontroli nad Jedwabnym Szlakiem, toteż 1034 dyn. Song rozpoczęła przeciwko nim działania wojenne; po 10 latach walk Chińczycy ponieśli klęskę i musieli odtąd płacić coroczną daninę; także inwazja Kitanów na T. zakończyła się niepowodzeniem (1048); w państwie T. — zw. przez Chińczyków Zachodnim Xia — religią panującą był buddyzm, dość szybko powstało pismo tanguckie (oparte na znakach chiń.); na pocz. XIII w. Zachodnie Xia wystąpiło przeciwko Mongołom; podjęta 1224 przez Czyngis-chana wyprawa (zm. 1227 przed jej zakończeniem) doprowadziła do niemal całkowitej eksterminacji T.