Szyriajew Boris N., ur. 27 X 1889, Moskwa, zm. 17 IV 1959, San Remo (Włochy),
prozaik rosyjski;
Szyriajew Boris N.
Encyklopedia PWN
1920 aresztowany i skazany na karę śmierci, 1922 wyrok zamieniono na 10 lat więzienia na W. Sołowieckich; 1932 ponownie aresztowany i zesłany na 3 lata; 1943 wyjechał do Belgradu, następnie do Włoch, gdzie przeszedł na katolicyzm; autor wyd. w Buenos Aires zbiorów opowiadań o życiu we Włoszech i ZSRR Di-Pi w Italii (1952), Ja czełowiek russkij (1953) oraz Swietilniki Russkoj Ziemli (1953); najbardziej znany jego utwór to Nieugasimaja łampada (Nowy Jork 1954), jeden z pierwszych lit. opisów gehenny łagru sołowieckiego; Sz. podkreślił w nim ogromne znaczenie dla więźniów wartości rel.-duchowych; ponadto studium historycznolit. Rieligioznyje motiwy w russkoj poezii (Brüssel 1960).
