Szorowie,
lud turecki w południowej części obwodu Kemerowskiego w górach Sajanu, Rosja;
Szorowie
Encyklopedia PWN
18 tys. (1995); rodzimym językiem jest szorski, ale Sz. są dwujęzyczni, zaś inteligencja posługuje się głównie językiem rosyjskim; od XVIII w. prawosławni, jednak wierzenia szamanistyczne i praktyki szamanów przetrwały do dziś; zamieszkują głównie trudno dostępną tajgę z błotnistymi dolinami, gdzie do niedawna polowano na leśne zwierzęta (do końca XIX w. był używany łuk), zaś w części leśno-stepowej uprawiano pasterstwo; byli znani z handlu orzeszkami cedrowymi oraz wyrobami kowalskimi, gdyż Sz. północni rozwinęli hutnictwo dymarkowe; zaopatrywali armię mongolską w groty do strzał, miecze oraz zbroje; konkurencja ze strony kowali rosyjskich spowodowała upadek rzemiosł metalowych w XVIII w., rozwój Sz. został zahamowany, a na początku XX w. uznano ich za najbardziej zacofany lud południowej Syberii; folklor Sz. składa się z małych poematów heroicznych recytowanych w szczególny sposób niskim gardłowym głosem.
