Solinka, Sołyńka,
rz., lewy dopływ Sanu, płynie w Bieszczadach Zachodnich, w woj. podkarpackim;
Solinka
Encyklopedia PWN
dł. 48,1 km, pow. dorzecza 314 km2; wypływa wieloma potokami na wys. 800–1000 m — prawobrzeżne na południowych stokach Hyrlatej i Rosochy, lewobrzeżne na północnych stokach granicznego grzbietu z kulminacją Stryb; w górnym biegu S. okrąża łukiem masyw Hyrlatej, po czym płynie ku północnemu wschodowi, wijąc się zakolami w przełomowej dolinie między masywami Hyrlatej a Matragony i Osiny; na niektórych odcinkach dolina S. jest szczególnie piękna — wąska, skalista, głęboka, z zakolami, wśród lasu; przed ujściem rzeka tworzyła 2 duże pętle; obecnie od Bukowca jej dolina jest zalana wodami Jez. Solińskiego, do którego uchodzi na wys. 420 m. Średni roczny przepływ (1961–90) w pobliżu ujścia 8,2 m3/s (Terka); ważniejsze dopływy: Wołosań, Ciśnianka, Łopienka, Kamienny (l.), Biała Woda (spod Hyrlatej), Roztok, Dołżyczka (Dołżyca), Wetlina (pr.); ważniejsze miejscowości nad S.: Solinka, Żubracze, Cisna, Dołżyca, Buk, Terka, Bukowiec; z Cisnej do Nowego Łupkowa kolejka wąskotorowa (okresowo czynna). Prawie całej dolinie rzeki towarzyszą lasy mieszane z przewagą buka; niektóre partie lasów zachowały naturalny charakter; na obszarze źródłowym rzeki las bukowo-jodłowy; nad S. żyją wydra, borsuk; doliną na otaczające szczyty, grzbiety i pasma gór prowadzą znakowane szlaki turystyczne.
