Sarawak, Sarawak Negeri, ang. State of Sarawak,
stan (republikański) w Malezji, w północnej części Borneo, nad M. Południowochińskim; od północnego wschodu graniczy ze stanem Sabah, od południa, wschodu oraz południowego zachodu — z Indonezją, na północy — z Brunei;
Sarawak
Encyklopedia PWN
pow. 124,5 tys. km2 (największy stan kraju); 2,5 mln mieszk. (2010), gł. Chińczycy, Malajowie oraz rdzenni Dajakowie i Ibanowie; stol. Kuczing; powierzchnia wyżynno-górska; liczne izolowane wzniesienia (wys. powyżej 1000 m) i silnie rozczłonkowane pasma górskie (najwyższy szczyt Mulu, 2371 m), głęboko wcięte doliny rzek (najdłuższa Rajang); ponad 70% pow. zajmuje wilgotny las równikowy, na nizinnym wybrzeżu lasy namorzynowe (mangrowe); uprawa kauczukowca, kakaowca, pieprzu, ryżu (w dolinie rz. Rajang), sagownicy; wydobycie ropy naftowej (w rejonie Miri i z podmor. złóż szelfowych), rud antymonu; złoża węgla koksującego; w Lutong (w pobliżu Miri) rafineria ropy naftowej; eksploatacja lasów; rybołówstwo; sieć komunik. bardzo słabo rozwinięta, wzdłuż wybrzeża szosa samochodowa; gł. porty mor.: Kuczing (również lotn.) i Miri (naftowy).
Historia. Od XVI w. w składzie sułtanatu Brunei; 1840 przekazany przez sułtana oficerowi bryt. Kompanii Wschodnioind. J. Brooke’owi; krewni Brooke’a rządzili Sarawakiem do 1946; 1942–45 pod okupacją jap.; od 1946 kolonia bryt.; od 1963 w Malezji.
