Ruisdael Jacob

Ruisdael

[rọ̈izda:l],

Ruysdael, Jacob van , ur. 1628 lub 1629, Haarlem, zm. ok. 10 III 1682, Amsterdam,

holenderski malarz, rysownik i akwaforcista;

jeden z najwybitniejszych pejzażystów holenderskich; zapewne uczeń S. van Ruysdaela, swego stryja; działał w Haarlemie i od ok. 1656 w Amsterdamie, gdzie oddziałała na niego twórczość Rembrandta; malował szerokie holenderskie krajobrazy, oświetlone słońcem zza chmur (Wiatrak z Wijk koło Duurstede ok. 1663, Widok Haarlemu 1670), ustronia leśne, ruiny, opuszczone miejsca (słynny Cmentarz żydowski ok. 1660), widoki morskie, półfantastyczne pejzaże górskie z wodospadami (Krajobraz z wodospadem, Muzeum Narodowe w Warszawie); w wielu obrazach przeważa niepokój i napięcie, niekiedy melancholia i nastrój przemijania, także skłonność do dramatyzowania i heroizacji przyrody; w twórczości Ruisdaela znalazły najpełniejszy wyraz różnorodne dążenia holenderskich pejzażystów; miał wielu naśladowców; jego uczniem był zapewne M. Hobbema.