Roskilde
m. w Danii, na wyspie Zelandia, w regionie Zelandia, nad zat. Roskilde Fjord.
[rọskilə] 
,
, Roskilde
Encyklopedia PWN
przemysł papierniczy, poligraficzny, maszyn., spoż., hutnictwo stali; węzeł kol. i drogowy, połączone linią kol. (zbud. 1847) z Kopenhagą; uniw. (zał. 1972); ośr. turyst.; muzea, m.in. Łodzi Wikingów. W pobliżu Roskilde, na płw. Riso, ośr. badań jądrowych.
Historia. W średniowieczu ważny port, gł. rezydencja królów Danii (do pocz. XV w.) i siedziba biskupa (do reformacji 1536); 1268 prawa miejskie. W 1658 pokój po wojnie duńsko-szwedz. 1657–58 przyznał Szwecji prowincje duńskie: Skanię, Blekinge, Halland i wyspę Bornholm oraz norweskie: Bohus i Trondheim (1660 Bornholm i Trondheim zwrócone na mocy pokoju w Kopenhadze).
Zabytki. Romańsko-got. katedra (XII w.) — dwuwieżowa bazylika z transeptem (wieże XIII–XV w. z iglicami XVII w.); w dobudowanych w ciągu wieków kaplicach — groby królów duńskich — wpisana na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; kościół St. Jørgen (XI w.), pozostałości kościołów z XI w.: NMP i Św. Wawrzyńca z wieżą (XV w.), do której dobudowano ratusz neogot. (1883–89); tzw. Łuk Absaloma (XI w.) — pozostałość dawnej rezydencji biskupiej, w miejscu której zbudowano barok. pałac król. (1732–33); budowle nowoczesne, m.in. uniw. (1975). W pobliżu Roskilde zamek Ledreborg (1739) z bogato wyposażonymi wnętrzami, m.in. z kolekcją portretów w sali rycerskiej (Riddersal).
