Reiyūkai
japoński związek wyznaniowy, wywodzący się z tradycji buddyjskiej, zwłaszcza nauk szkoły nichiren-shū;
[reiju:kaj; jap., ‘stowarzyszenie przyjaciół duchów’],
Reiyūkai
Encyklopedia PWN
zał. 1921–25 przez Kubo Kakutarō (1890–1944) i Kotani Kimi (1901–77). Podstawy doktrynalne sformułował Kubo, Kotani przysporzyła związkowi zwolenników m.in. działalnością uzdrowicielską. R. głosi kult przodków, który winien być sprawowany w każdej rodzinie przez osoby świeckie, połączone karmicznymi więzami rodzinnymi, nie zaś przez kapłanów buddyjskich. Podstawą doktryny oraz codziennego obrządku jest Sutra lotosu, m.in. recytacja jej skróconej wersji; odprawianie rytuałów za dusze przodków stanowi gł. środek do osiągnięcia zbawienia. Członkowie regularnie spotykają się w niewielkich lokalnych grupach zw. hō, które zapewniają członkom stałe przewodnictwo duchowe i porady dotyczące życia codziennego. Są zachęcani do wstępowania do związku całymi rodzinami, jako że R. promuje tradycyjny model rodziny wielopokoleniowej, która mieszkając razem, wyznaje jedną wiarę i wspólnie sprawuje obrzędy. Różnice poglądów m.in. w sprawach doktrynalnych stały się przyczyną odłączenia się od R. kilkunastu związków wyznaniowych (m.in. Risshō kōseikai, zał. 1938 przez Niwano Nikkyō). R. angażuje się w działalność polit., popierając ruchy prawicowe. Po śmierci Kotani na czele R. stanął syn Kubo, Tsugunari (ur. 1936), który rozszerzył obszar oddziaływania związku na inne kraje.
Anna Zalewska
