Rawdża, tybet. bLo-bzang-bstan-dzin-rab-rgjas, ur. 1803, Szuwuun Szand (Mongolia), zm. 1856,
lama, poeta, prekursor teatru w Mongolii;
Rawdża
Encyklopedia PWN
1811 rozpoznany jako 5. inkarnacja Nojon chutuchty; nie przestrzegał dyscypliny klasztornej, zaliczany do buddyjskich „szalonych świętych” tradycji rŃing-ma-pa; tworzył w językach mongolskim i tybetańskim (część utworów w obu językach), m.in. pieśni rel., miłosne (Ülemdżijn czanar ‘pełna wielkich zalet’), poematy dydaktyczne (Szaw’naryntaa dzoriulsan surgaal ‘pouczenie dla moich uczniów’), dygresyjne, filoz., prozatorskie utwory liryczne i dramaty; stosował aliterację i rytm; w poezji tybetańskiej — metrum; do literatury buddyjskiej włączył lud. środki lit.; krytykował kler buddyjski i feudałów; 1833 wystawił swój dramat w języku mongolskim Saran chöchöönij namtar [‘biografia księżycowej kukułki’] oparty na tybetańskiej opowieści.
