Palloni Michelangelo
 
Encyklopedia PWN
Palloni Michelangelo, ur. 1637, Campi, zm. między 1711 a 1713, Węgrów,
malarz, pochodzenia włoskiego;
od ok. 1674 w Polsce, pracował dla Paców, J.D. Krasińskiego, Sułkowskich, od 1688 malarz nadworny Jana III Sobieskiego; twórca barok. malowideł ściennych i sklepiennych w kościołach: Kamedułów w Pożajściu na Litwie (po 1676), Św. Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie (1677–84) i w zakrystii kościoła na Bielanach w Warszawie (1684–86), malowidła w pałacu w Wilanowie (Historia Psyche po 1688), w kaplicy Św. Kazimierza przy katedrze wil. (1692), w kaplicy pomisjonarskiej w Łowiczu (ok. 1695) i w kościołach w Węgrowie (1706–08); nawiązywał do rzymskiego malarstwa dekoracyjnego, stosował efekty iluzjonistyczne.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Palloni Michelangelo, freski, kaplica pomisjonarska w Łowiczu, ok. 1695fot. J. Dylewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia