Pajou
rzeźbiarz francuski;
[pażụ]
Augustin, ur. 19 IX 1730, Paryż, zm. 8 V 1809, tamże,
Pajou Augustin
Encyklopedia PWN
od ok. 1744 uczył się u J.-B. Lemoyne’a mł.; 1748 zdobył nagrodę Król. Akad. Malarstwa i Rzeźby; 1749–52 studiował w École des Éeves Protegés, a 1752–56 — w Rzymie; 1759 zadebiutował na Salonie rzeźbą Pluton i Cerber (Luwr, Paryż); od 1760 czł. Król. Akad. Malarstwa i Rzeźby, potem jej profesor; od 1765 zarządzał budowlami król.; był nadwornym portrecistą Ludwika XVI; tworzył grupy rzeźbiarskie, popiersia i posągi portretowe, dekoracje rzeźbiarskie (m.in. opery w Wersalu 1770); twórczość P. ewoluowała stylistycznie od rokoka do klasycyzmu.
