Ōta
japoński prozaik i poeta;
[o:ta]
Nanpo, właśc. Ōta Tan, ur. 3 III 1749, Edo (ob. Tokio), zm. 6 IV 1823, tamże,
Ōta Nanpo
Encyklopedia PWN
studiował literaturę chiń.; uznanie czytelników zdobył zbiorem komicznych wierszy w języku chiń. kyōshi [‘szalone strofy’] — Neboke sensei bunshū [‘zbiór prac mistrza Zaspanego’] (1767), w którym parodiując klas. poezję, humorystycznie przedstawił mieszkańców ówczesnego Edo i ich zwyczaje; później tworzył także kyōka [‘szalone pieśni’] — komiczne wiersze japońskie, oparte na formie tanka, które spotkały się z wielką popularnością, oraz kyōbun [‘szalone teksty’] — żartobliwe formy prozatorskie; w latach 70. i 80. XVIII w. wielką popularnością cieszyły się jego powieści obyczajowe i satyryczne, m.in. tzw. kibyōshi [‘żółte okładki’] — ilustrowane opowieści dla dorosłych, kokkeibon [‘książki zabawne’] — opowieści humorystyczne, i hanashibon [‘książki z historyjkami’] — zbiory krótkich anegdot.
