Mandanowie,
Indianie Ameryki Północnej mieszkający w południowej części rezerwatu Fort Berthold w Dakocie Północnej;
Mandanowie
Encyklopedia PWN
ok. 1,2 tys. (1994); język należy do grupy sju-muskogi; pod względem kulturowym byli bliscy Indianom Hidatsa, utrzymywali także ożywione kontakty (głównie handlowe) z wieloma plemionami północnej części Wielkich Równin; na początku XIX w. liczebność M. bliska była 1 tys., ale epidemia czarnej ospy zdziesiątkowała ich 1837; w okresie przedrezerwatowym M. żyli w stałych osadach złożonych z domów z bierwion obłożonych warstwą darni, które otaczały plac wioskowy z położoną tam świątynią; tradycyjna gospodarka M. opierała się na myślistwie; przede wszystkim polowali na bizony, ale kobiety zajmowały się uprawą ziemi hodując kukurydzę, fasolę, dynie i słonecznik; znaczną rolę odgrywał także handel międzyplemienny oraz sprzedaż skór euroamerykańskim kupcom; obecnie M. utrzymują się z farmerstwa, wydzierżawiają swe ziemie, wynajmują się do prostych prac fizycznych oraz korzystają z zasiłków.
