Lhasa, Lasa,
m. w południowo-zachodnich Chinach, na Wyż. Tybetańskiej, na wys. ok. 3650 m, nad rz. Lhasa He (dopływ Brahmaputry);
Lhasa
Encyklopedia PWN
według tradycji L. założył w VII w. twórca pierwszego państwa tybet. król Srong-bcan-sgam-po; w IX w. miasto podupadło; jego znaczenie wzrosło w XVI w. kiedy zostało siedzibą dalajlamy; 1720 zajęte przez wojska chiń. ces. Kangxi; 1912 garnizon chiń. opuścił miasto by wrócić 1951. gł. ośr. gosp. i kult. regionu; rzemiosło (w tym artyst.); przemysł przemysł maszyn., energ., cementowy, farm., włókienniczy i spoż.; elektrownia geotermiczna; giełda, połączona satelitarnie z giełdami w Szanghaju i Shenzhen; węzeł drogowy — gł. trasy Chengdu–L., Xining–L. łączą L. ze środkową częścią Chin; od 1 VII 2006 połączenie kol. z Pekinem; międzynarodowy port lotniczy Gongkar (ok. 100 km na południowy wschód od centrum); ośr. turyst.; zamek Potala (dawna rezydencja dalajlamy) z tzw. Czerwonym Pałacem, jako gł. częścią (2. poł. XVII w.); świątynia buddyjska Dżo-bo-k‘ang (VII w., rozbudowa XVII i XVIII w.) — obie budowle wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; liczne pagody i domy z XVII i XVIII w. W pobliżu L. gorące źródła.
