Łagów,
m. w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, we wschodniej części G. Świętokrzyskich, nad Łagowicą (lewy dopływ Czarnej);
Łagów
Encyklopedia PWN
1,5 tys. mieszk. (2022); w 1085 wieś nadana biskupom włocł., ośr. ich dóbr; lokacja miasta 1375; w XV i XVI w. czynna huta szkła, od XVI w. hutnictwo żelaza, w XVII w. górnictwo rud ołowiu, kopalnictwo glinki na potrzeby garncarskie; 1662–63 wyludniony przez zarazę; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; 1869 utrata praw miejskich; w czasie II wojny światowej zginęło ok. 1,5 tys. mieszk., gł. Żydów; ponowne nabycie praw miejskich 2018. Drobny przemysł; wyrób ceramiki lud.; późnogot. kościół parafialny (koniec XV i koniec XVI w.). W pobliżu Ł. wąwóz Dule (wychodnie czarnych wapieni, rzadkie skamieliny) i Zbójecka Jaskinia (dł. korytarzy ok. 200 m).
