Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji,
w Polsce organ państw., utworzony 1993 na podstawie ustawy o radiofonii i telewizji (1992);
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Encyklopedia PWN
złożony z 5 członków (do 2005 — 9), powoływanych przez Sejm (2), Senat (1) i Prezydenta RP (2) na okres 6 lat; członkowie mogą być odwołani w przypadku rezygnacji, ciężkiej choroby, popełnienia przestępstwa lub rażącego naruszenia prawa; cała Rada podlega odwołaniu, gdy Sejm, Senat i Prezydent odrzucą jej roczne sprawozdanie. K.R.R.iT. udziela koncesji na rozpowszechnianie programów, wydaje przepisy wykonawcze do ustawy, kontroluje legalność działania nadawców, rejestruje programy rozprowadzane w sieciach kablowych oraz gromadzi i rozdziela między nadawców publicznych wpływy z abonamentu za używanie odbiorników; przewodniczący m.in.: M. Markiewicz, R. Bender, J. Zaorski, M. Jurek, B. Sulik, J. Braun, D. Waniek, E. Kruk, W. Kołodziejski.
