Kleve

Kleve

[kḷ:wə],

kraina historyczna na terenie dzisiejszej Nadrenii Północnej-Westfalii.

Hrabstwo K. powstałe w XI w. wokół grodu Kleve uzyskało w XIII w. znaczne nabytki terytorialne na obu brzegach dolnego Renu; gł. bogactwem władców K. było cło pobierane od żeglugi na Renie; 1417 podniesione do rangi księstwa Rzeszy; w XV w., m.in. dzięki współdziałaniu z władcami Burgundii, K. zyskało ważne nabytki terytorialne (np. Geldern, Soest i Xanten); 1511 wskutek umów małżeńskich połączone z władztwem Julich-Berg-Ravensberg; po wygaśnięciu dynastii książąt Kleve na pocz. XVII w. i po sporze o sukcesję tronu władztwo przypadło 1614 (wraz z hrab. Mark i Ravensberg) elektorom brandenburskim z dyn. Hohenzollernów, pod berłem których do końca XVIII w. pozostawało związane z Królestwem Prus; 1795 Prusy na mocy pokoju w Bazylei zrezygnowały na rzecz Francji z lewobrzeżnego, 1807 zaś również z prawobrzeżnego K., którego jednak większą część po 1815 odzyskały.