Kilimandżaro
 
Encyklopedia PWN
Kilimandżaro, Kilimanjaro,
masyw wulkaniczny w północno-wschodniej Tanzanii, przy granicy z Kenią;
zbud. gł. z trachitów, bazaltów i fonolitów; składa się z trzech wulkanów: Kibo — najwyższy szczyt Afryki (5895 m), Mawenzi (5150 m), Shira (3943 m); do wys. 1000 m występują sawanny, do 2000 m — pola uprawne i plantacje kawy, bananów i in. (gł. na południowych stokach), do 2900 m — wiecznie zielone lasy górskie przechodzące wyżej w zarośla bambusów, wrzośców, do 4800 m — łąki wysokogórskie, wyżej mchy i porosty; na wierzchołkach wieczne śniegi i lodowce; objęty Parkiem Nar. Kilimandżaro (wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO); zdobyty 1889 przez H. Meyera i L. Purtschellera; pierwszym Polakiem, który dokonał wejścia na K., był zoolog A.W. Jakubski (1910); 1975 — pierwsza pol. wyprawa alpinistyczna.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Amboseli, Park Narodowy pod Kilimandżaro, rezerwat biosfery UNESCO (Kenia)fot. L. Zielaskowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia