Jonson Ben (Benjamin)

Jonson

[dżọns^ən]

Ben (Benjamin) , ur. 11(?) VI 1572, Londyn, zm. 6 VIII 1637, tamże,

ang. dramatopisarz, poeta i krytyk literacki.

Pierwszy w Anglii otrzymał (1616) dożywotnią pensję przyznawaną przez dwór poetom laureatom; wykształcony humanista, znawca starożytności, zaprzyjaźniony z wybitnymi twórcami epoki, kreował opinie lit.; jest autorem epigramatów, ód, pieśni, elegii oraz poematów miłosnych, gł. jednak masek dworskich, krwawych tragedii wzorowanych m.in. na dziełach Seneki Młodszego (Catilina 1611), a przede wszystkim twórcą tzw. komedii humorów, w których wątki klas. z Terencjusza i Plauta oraz tzw. teorii czterech humorów Galena połączył z satyr.-groteskowym obrazem ludzkich ułomności (Każdy w swoim humorze 1598, wyd. pol 1984; Volpone albo Lis 1606, wyst. pol. 1927, wyd. pol. 1962, Bartłomiejowy jarmark 1614, wyd. pol. 1957).