Inowrocławska, Równina
 
Encyklopedia PWN
Inowrocławska, Równina,
północno-wschodnia część Pojezierza Wielkopolskiego, równina morenowa między pojezierzami: Gnieźnieńskim na zachodzie, Kujawskim na południu, i kotlinami: Toruńską na północy i Płocką na wschodzie;
płaska, prawie bezjeziorna; wysokość do 100 m; w podłożu tektoniczny wał kujawski z wysadami solnymi, dostępnymi na niewielkiej głębokości; przez środek Równiny Inowrocławskiej przebiega ze wschodu na zachód dolina Bachorze (ob. Kanał Bachorze), mająca połączenie na wschodzie z doliną Zgłowiączki, a na zachodzie — z jez. Gopło; niskie opady (poniżej 500 mm rocznie); region roln. (urodzajne czarne ziemie pobagienne); gł. m.: Inowrocław (m.in. eksploatacja soli kam., uzdrowisko), Aleksandrów Kujawski (funkcje uzdrowiskowe), Gniewkowo.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia