Ino

Ino,

mit. gr. córka Kadmosa i Harmonii, żona Atamasa, króla Orchomenos;

nienawidząc pasierbów, Fryksosa i Helle, postanowiła ich zgubić licznymi podstępami: nakłoniła kobiety do prażenia ziaren przed zasiewem, a gdy nastała klęska głodu — przekonała posłów do wyroczni, aby obwieścili, że dla odwrócenia nieszczęścia należy złożyć ofiarę z Fryksosa; gdy podstęp wyszedł na jaw, I. z maleńkim synkiem, Melikertesem na ręku skoczyła do morza; wg innej wersji, I. opiekowała się małym Dionizosem i skoczyła do morza, uciekając przed oszalałym za sprawą Hery mężem; jako topielica była czczona pod imieniem Leukotea, a Melikertes stał się mor. bogiem Palajmonem, na którego cześć Syzyf ustanowił igrzyska istmijskie. W czasach nowoż. temat kantaty J.Ch.F. Bacha (1786) i opery G. Donizettiego (1828).