Indusi fidżyjscy

Indusi fidżyjscy,

mieszkańcy Fidżi, pochodzenia indyjskiego;

ok. 350 tys. (1995); mówią językami indyjskimi z rodziny języków indoeuropejskich: hindi (hindustani) i urdu, ale także językami drawidyjskimi: tamilskim, telugu i malajalam; głównym językiem komunikacji międzyetnicznej w obrębie społeczności hinduskiej jest hindi; dominują wśród nich wyznawcy hinduizmu, są też muzułmanie, sikhowie; przodkowie I.f. zostali sprowadzeni w latach 1874–1916 z Indii przez Brytyjczyków do pracy najemnej na plantacjach trzciny cukrowej; ok. 75% stanowili Indusi z północnych Indii, blisko 25% — emigranci z południowych regionów Półwyspu Indyjskiego; tworzyli i w dalszym ciągu tworzą mozaikę etniczną i nie stanowią zwartej społeczności etnojęzykowej; wszyscy I.f. urodzili się na Fidżi i traktują ten kraj jako swoją ojczyznę; społeczność induska walczy o zrównanie jej w prawach z rdzenną ludnością melanezyjską — Fidżyjczykami; na tym tle pod koniec lat 80. XX w. doszło do poważnych konfliktów etnicznych i kryzysu politycznego w państwie.